De voorbereidingen om mijn boek ‘Verzonken horizon’ op 4 februari 2024 (Wereldkankerdag) te kunnen presenteren, vorderen gestaag. Het aantal pre-orders loopt prettig op. Alle mensen die mij eerder hebben toegezegd een of meerdere boeken te kopen, wil ik nogmaals vragen om dit via deze pre-order link te bevestigen, ook wanneer je tzt het boek wil ophalen en betalen bij Post Scriptum in Schiedam. De administratieve afhandeling en calculaties zijn namelijk mede gebaseerd op de toezeggingen vooraf. Als je niet eerder hebt ingetekend en een of meerdere boeken wilt reserveren, kan dat natuurlijk ook via dezelfde link. Vrijwel de volledige opbrengst van mijn boek gaat naar KWF Kankerbestrijding. Bij voorbaat dank dus namens velen wanneer je mijn boek koopt.
Teksten gereed
Alle teksten voor mijn boek zijn inmiddels gereed. Ik heb ze de voorbije weken nog eens uitvoerig nagelezen en mede op basis van de feedback van mijn uitgever Klare Taal op sommige onderdelen aangepast en geredigeerd. Ook heb ik wat eerdere teksten, een voorwoord en een dankwoord toegevoegd. Mijn lief Shirley heeft daarna het gehele boek nog eens doorgelezen om te checken op tikfouten en dergelijke. De definitieve versie van mijn manuscript ligt nu bij de uitgever die volgende week nog een keer een redacteur naar de tekst laat kijken. Daarna kan worden begonnen met de opmaak en vormgeving.
Schilder workshop
Afgelopen week zijn Shirley en ik weer te gast geweest bij mijn oud-collega Hester Verbeek. Zij bood ons een tijd geleden aan een gratis schilder workshop bij haar te volgen. Om er even uit te zijn, even te ontspannen, om eens iets compleet anders te doen. Daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt. Tijdens de eerste sessie kreeg ik spontaan het idee om ‘mijn schilderwerk’ de omslag van mijn boek te laten worden.
Bruno Catalano
Ik heb me laten inspireren door het geweldige werk van de Franse kunstenaar Bruno Catalano. Het beeld dat ik probeer na te schilderen, toont een man die op reis is. De man is ‘gebroken’. Zijn lichaam is als het ware door midden gesneden. De man met het gemankeerde lijf op mijn schilderij staart naar de horizon, terwijl de zon steeds dieper in de zee zakt. De horizon waarnaar hij staart, reikt een stuk minder ver dan vroeger. Alsof deze verzonken is. Ook al zakt de zon steeds dieper in de zee, hij geeft nog voldoende licht. Voldoende licht om met alle beperkingen die hij heeft de duisternis van het bestaan tegemoet te treden.
Ondergaande zon
Het eerste, voorlopige resultaat van mijn omslag heeft na de sessie vorige week een gedaanteverwisseling ondergaan. De man op reis staat nu met zijn rug gekeerd naar de kijker, het silhouet van Venetië heeft plaatsgemaakt voor een ondergaande zon. We gaan de komende weken nog een laatste keer terug naar Hester om de ‘finishing touch’ aan te brengen, omdat het door vermoeidheid helaas wederom niet lukte om mijn kunstwerk te voltooien. Zo’n middagje schilderen kost meer energie dan je denkt…
De contouren van de omslag van mijn boek zijn echter al zichtbaar. En daarmee is weer een volgende stap gezet op weg naar het voorlopige einddoel. Wordt vervolgd…